Marthijn de Groot

Vanuit een leven dat gedoemd leek om zich in de schaduw of duisternis af te spelen, heeft de kunstenaar zich naar het licht geworsteld. Uit zijn expressionistische schilderstijl blijkt de drang om zich te manifesteren. Het onbewuste wordt het middelpunt van zijn werken. Figuratieve elementen komen op suggestieve wijze voort uit de kleuren en de vorm van de lijnen. Schilderen is voor hem een ​​spontane actie, waarin hij elementen uit zijn vroegere en huidige leven integreert, zoals gedachten, ervaringen en uitwisselingen. Handgeschreven scripts, voormalige tekeningen, kinderschilderijen, wezens die half mens, half dier zijn, maken zijn schilderijen abstract-lyrisch, sterke en flamboyante kleurstellingen expressief en mystiek. Schilderen is ook orkestreren voor Marthijn de Groot. Hoe tweedimensionaal het doek ook is, de kunstenaar weet een levendig spektakel te creëren, een overweldigende operafinale, een orgasme van verf, een apotheose waarin uitersten elkaar ontmoeten. 

Marthijn de Groot is tevens werkzaam als keramist. Daarmee kan hij zijn manier van uitdrukken veranderen en driedimensionale tekeningen in sculpturen realiseren. Hij maakt werken die hij ‘muren’ noemt, keramische schalen en abstracte figuren. Hemel en hel, licht en donker, man en vrouw, leven en dood, schoonheid en verval, absolute stilte en angstaanjagend geschreeuw komen oog in oog te staan. Schilderen is denken en werken in uitersten. 

Schilderen als distillatie van zijn levensgeschiedenis. Fragmenten van de geest van het gekwelde kind duiken keer op keer op in de belevingswereld van Marthijn de Groot. Het kind dat bescherming zoekt, is nu.