Noortje Haegens

Voor kunstenaar Noortje Haegens is de wandeling van essentieel belang in haar werk. Het gaat haar niet zozeer om de actie van het wandelen, maar om de vertragende werking die ervan uitgaat. Het wandelen verschaft haar een andere kijk op de wereld. Het stelt haar in staat haar waarneming te vertragen en in contact te staan met het landschap waarin ze zich begeeft. Vaak blijft ze lange tijd op een plek of keert ze er regelmatig naar terug.

In het werk ‘Voor even’ experimenteert Noortje met grote zeepbellen in het landschap. De heldere kleuren in deze dromerige landschappen zien er modern uit, maar het onderwerp is gebaseerd op een klassiek thema. Vanaf de zestiende eeuw worden bellenblazende kinderen door kunstenaars afgebeeld om de vergankelijkheid te symboliseren. De bijna uit elkaar spattende zeepbel refereert hieraan: nu is het mooi, maar dat kan zomaar voorbij zijn.

Haar werk was onderdeel van museale tentoonstellingen: het Stedelijk Museum Breda, Kunstmuseum Den Haag, het Zuiderzee Museum (Enkhuizen), het Van Abbemuseum (Eindhoven) en Het Noordbrabants Museum (Den Bosch), het Stedelijk Museum Amsterdam en het Jan Cunen Museum (Oss).